Het zou kunnen dat je gedurende de veertigdagentijd ietsje pietsje meer dan anders bezig bent met jezelf af te vragen waar je de meeste energie naartoe gaat. Gaat die vooral naar het eigen comfort; misschien wat oneerbiedig uitgedrukt, het eigen hachje? Of ontstaat er voor jou pas iets als een ‘flow’ en krijgen je dagen kleur als je je belangeloos op anderen richt, met hun welzijn bezig bent?
Het is nooit verkeerd jezelf wat dit betreft eens door te lichten.
Als je daar een soortement röntgenapparaat voor zoekt, kun je goed terecht bij het Nieuwe Testament. Dat beschikt over een dergelijk apparaat in de vorm van een verhaal. Met een beetje fantasie kun je daar voor gaan staan en er dan goed naar kijken. Er wordt daar verteld over iemand die een bepaalde beslissing neemt. En opgemerkt, terwijl je naar hem kijkt, ben je al bezig je af te vragen of je zo’n beslissing zelf ook zou nemen. Hiermee voel je de kracht van het verhaal!
Jezus heeft het in dat bewuste verhaal over een koopman die op een zeker moment een parel vindt. Omdat het een verhaal is, voel je op je klompen aan dat hij die metafoor, de parel, niet zomaar gebruikt. Hij bedoelt ermee wat hij zelf noemt: ‘het Koninkrijk van God’. Hij doelt daarmee op ‘het rijk’, de situatie waarin het voor alle mensen goed leven is. Klnkt mooi, maar dat is niet niks natuurlijk…
Nou komt het erop aan dat je ziet wat die koopman gaat doen. In het verhaal gaat hij heel zijn handel verkopen om die parel te bemachtigen. Zo gauw je die koopman daarmee bezig ziet, laat intussen het röntgenapparaat je al zien wat je zelf zou doen.
Het is een beetje afhankelijk van de uitslag, maar het is goed denkbaar dat zo’n röntgenfoto gevolgen voor je krijgt.
(bron:Elke dag één rozijn- voedsel voor de geest- Huub Schumacher & Bas Rentmeester)
