Zalig zij die begrip tonen
als mijn stap onzeker is en mijn hand beeft.
Zalig zij die beseffen,
dat mijn oren niet meer alles kunnen horen.
Zalig zij die accepteren,
dat ik niet meer zo goed zie en hen niet meer zo vlug kan volgen.
Zalig zij die niets laten merken
als ik mors met mijn eten.
Zalig zij die even blijven staan
om een praatje met me te maken.
Zalig zij die nooit zeggen:
‘dat heb ik al eens van je gehoord.’
Zalig zij die me rustig laten vertellen van vroeger.
Zalig zij die me laten voelen
dat ze van me houden en dat ik niet alleen sta.
Zalig zij die me respecteren
en me in mijn waarde laten.
Zalig zij die met me meeleven
als ik moeite heb met het dragen van mijn kruis.
Zalig zij die me door hun goedheid helpen
de weg te vinden naar de Vader.
Ester May Walker