Als Jezus door St. Jan de Doper in de Jordaan wordt gedoopt – zo zegt het evangelie – dan klinkt uit de hemel een stem die zegt: Dit is mijn Zoon, mijn veelgeliefde, in wie ik welbehagen heb (Mt. 3,17).
Dat wordt Jezus nog een keer gezegd. Dat is wanneer hij tot het inzicht is gekomen dat hij zal moeten lijden en sterven in Jerusalem (Mt. 16,21). Op de berg Tabor komt hij dan tot de mystieke ervaring dat – mits hij zijn liefde blijft geven aan de mensen en trouw blijft aan zijn Vader – zijn leven niet eindigt met zijn dood aan het kruis, maar juist tot heerlijkheid komt bij zijn Vader. Uit de hemel klinkt dan opnieuw de stem: Dit is mijn Zoon, de Welbeminde, in wie ik mijn welbehagen heb gesteld, luistert naar Hem (Mt. 17, 5).
Jezus’ inzicht blijkt juist. Uiteindelijk hangt hij aan het kruis. Wat blijft hem over? Niets. Zijn ideaal: mensen, kinderen van een Vader, broers en zusters van elkaar? Vrienden die delen in dit ideaal? Het koninkrijk van God? Zelfs zijn kleren worden hem ontnomen. Niets: dat blijft Hem over. Daar hangt hij en wat krijgt hij? De spot en de hoon van de voorbijgangers. Alle kwaadaardigheid die in ons mensen schuil gaat keert zich tegen deze veelgeliefde, veelbeminde.
Maar: ‘Onze last maakte hij tot de zijne’: Vader, vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen (Lc 23, 34). En: ‘Zijn trouw werd de onze’: Vader, in uw handen beveel ik mijn geest (Lc. 23,46). Zijn liefde voor ons tot het uiterste toe.
Jezus’ leven vergeefs? Jezus’ leven voor niets? Juist die trouw en die liefde tot het uiterste toe doorbreekt de macht van de dood. Het graf waar zijn lichaam in is neergelegd is leeg. Wat zoekt ge de levende bij de doden? Hij is niet hier – zeggen de twee in wit geklede mannen tot de vrouwen die Jezus’ lichaam willen komen verzorgen – Hij is verrezen. (Lc. 24,5)
Het is Pasen. God, de Vader heeft Jezus’ wijze van leven bevestigd door hem te brengen tot nieuw leven, tot een heerlijk leven.
Het is Pasen. Mag de verrezen Heer ook ons tot een nieuw leven brengen, hier nu al. Ons niet te laten beheersen door macht en aanzien, door bezit en ik-verheerlijking, maar ons leven met elkaar te bezien vanuit liefde en trouw. Krachten die ons de sterkte geven om elkaars lasten te dragen en in elkaars lijden te delen. Dan zullen we merken hoe ons leven hier al de waarde en vreugde van eeuwigheid krijgt. En mag het ons gegeven zijn dat in onze dood, God ook ons leven bevestigt en tot heerlijkheid brengt.
In deze zin wens ik u allen – mede namens de collega-pastores – een Zalig en leven-gevend Pasen.
Fons van Hees, pastoor.