In 1970 wordt Philip Pontenagel pastoor van Ovezande. In datzelfde jaar staan er 3 jonge dames op de stoep met de vraag of er jongerenvieringen in de kerk gehouden mogen worden. Pastoor Pontenagel stond hier positief in en al snel ontstaat er een groep van ongeveer 15 jongeren met daarbij 2 gitaristen en een drummer. Zo is het jongerenkoor in Ovezande tot stand gekomen. In februari 1971 kunnen de parochianen voor de eerste keer luisteren naar een jongerenviering. De jaren hierna groeit het koor snel tot wel 60 leden in de hoogtij dagen. Binnen het koor vormde zich een liturgiegroep die elke maand een eigentijdse viering maakte met gedichten en passende teksten die aansloten bij het kerkelijk thema van betreffend weekend en zo vieringen samenstelde in begrijpelijke taal voor jong en oud.
Het gevormde koor was ook een gezelligheidsclubje met een eigen kamer op de bovenverdieping van de pastorie, hier werd dan muziek geluisterd en gekletst. Hier lag ook de bakermat van “ Soos de Klomp”.
In het begin mocht je ‘lid worden’ van het koor als je 16 was, Na een aantal jaar veranderde dit. Je mocht lid worden in het jaar dat je 15 werd. Vanaf de jaren 90 mocht je komen zingen in het koor zodra je naar het voortgezet onderwijs ging en nog veel later werd de leeftijd nog meer naar beneden geschroefd: zodra je je 1ste communie had gedaan kreeg je een uitnodiging. We zijn ook reclame gaan maken op de basisschool, samen met dirigent en tweetal leden van het koor gingen we een zanglesje geven om de kinderen warm te krijgen en laten zien wat het koor inhield.
Toen Pastoor Pontenagel eind 1989 ziek werd moesten we op zoek naar een nieuwe dirigent. Jos van ’t Westeinde nam deze taak op zich. Voor de begeleiding was er een gitarist en kwam Bastian Goense ons versterken als toetsenist op het keyboard.
Na een aantal jaren werd de taak van Jos overgenomen door dirigente Suus Peeters, zij vervult deze taak nog steeds met passie. Sinds eind jaren 90 tot heden begeleidt Jeanine Francoijs ons op het keyboard. Zo rond 1998 wilden we een échte naam voor ons koor, we vonden RK Jongerenkoor Ovezande wat afgezaagd. Er is toen een stemming geweest tussen 2 namen weet ik nog wel. Daar is uiteindelijk Oal In uitgerold. Een koor met diversen soorten liederen in verschillende genres en voor alle leeftijden. Dezer dagen vinden we onszelf niet echt ’jongeren’ koor meer, gezien de leeftijd.
We zien ook de afgelopen jaren dat er geen nieuwe aanwas meer is. Zodra kinderen verder gingen studeren was het bijna onmogelijk om nog te zingen of ze waren druk met andere dingen. De harde kern bleef bestaan en vorig jaren hebben we nog 2 nieuwe leden mogen verwelkomen.
Het 40-jarig bestaan hebben we in 2011 uitbundig gevierd met een speciale viering met een aantal liedjes uit de musical Sister act met natuurlijk passende kledij.
Oud-leden waren voor deze gelegenheid uitgenodigd en na de viering kon er lekker worden bijgepraat. In Corona tijd bestond het koor 50 jaar, dit is helaas stilletjes voorbij gegaan. Afgelopen september hebben we nog even stil gestaan bij de 50e verjaardag van het koor. We zijn heerlijk wezen lunchen met de huidige zangeressen (mie z’n Oalen) bij de Schaapskooi en daarna hebben we nog een creatieve workshop gedaan in de Pastorie. Dit was een heel gezellige middag en wel verdiend 
voor iedereen.
In de ruim 50 jaar dat het koor nu bestaat zijn er veel gebeurtenissen de revue gepasseerd. In de “glorie” jaren zongen we vaak op uitnodiging in andere kerken, maakten we uitstapjes over de grens naar België (kanoën op de Lesse: voor velen best spannend) en naar Duitsland.
Vele koorleden zijn getrouwd in de loop der jaren en deze vieringen werden allemaal opgeluisterd door het koor. Maar ook verdriet hebben we samen gedeeld. Door noodlottige ongevallen hebben we afscheid moeten nemen van Jolanda en Liseth, en een paar jaar geleden van Lianne, die na een slopende ziekte is overleden.
De toekomst van het koor is erg onzeker, zoals alles rondom de kerk onzeker is.
Van eigentijdse vieringen is geen sprake meer, dat past niet binnen de gekozen kaders die gehandhaafd worden vanuit het huidige pastores team. We maken ons met zijn allen hard, samen met andere koren in de regio, om ons eigen repertoire te mogen blijven zingen. Natuurlijk zien ook wij het aantal kerkbezoekers teruglopen, maar dat betekent niet dat wij ons enthousiasme verliezen. Door te blijven praten hopen wij op begrip en proberen we steeds opnieuw duidelijk te maken dat er meerdere manieren zijn waarop mooie vieringen gepresenteerd kunnen worden.
In deze periode waarin veel onduidelijk is en het lijkt dat we elkaar niet (willen) begrijpen, is het belangrijk dat we naar elkaar luisteren, mét elkaar praten en niet tégen elkaar, zodat we weer positieve energie ervaren richting de toekomst.
Kim Voet & Marianne Rijk, koor Oal In