Hallo, hier ben ik!
Dit is misschien een beetje een vreemde manier om een artikel te beginnen waarin je jezelf moet gaan voorstellen, maar ik kom hier later nog op terug.
Mijn naam is: Arjen Gernaert, geboren 31 augustus 1980 te Terneuzen en getrouwd in 2003 met Mellanie Schol. Wij hebben 2 zonen, Quinten (18jr) en Valentino (17jr) en wonen met z’n allen in Biervliet; een klein dorpje van de gemeente Terneuzen in Zeeuws-Vlaanderen.
In 2019 ben ik begonnen aan een opleiding op het seminarie Bovendonk van het Bisdom Breda tot permanent Diaken in de katholieke kerk. Vanaf medio 2023 vindt de opleiding plaats in Rolduc te Kerkrade. De opleiding duurt 6 jaar, waarvan de laatste 2 jaar als stage in een parochie om praktijkervaring op te doen. Zo is nu het nieuwe studiejaar 2023 begonnen en dit is tevens mijn 5e jaar. Ik ben op 1 september begonnen aan mijn stage in de parochies H. Maria en de H. Damiaan in Midden Zeeland. Pater Thaddy de Deckere is mijn stage begeleider.
Ik ben geboren in Terneuzen en daar heb ik mijn gehele jeugd doorgebracht. Ik ben daar naar de basisschool gegaan, maar school was niet echt mijn ding zeg maar, meestal vond ik het buiten interessanter dan de les van de juf of meester te volgen; dat vond ik maar saai. Na de lagere school ben ik naar de LTS gegaan voor de opleiding Brood/Banketbakker en na mijn diploma te hebben behaald in 1997 ben ik gaan werken als bakker in de bakkerij. Het was altijd hard werken en meestal in de nacht beginnen, maar ik ben een ochtendmens dus dat maakte het wel makkelijker. Door een allergie voor een beestje die in de bloem zit ben ik moeten stoppen met de bakkerij; dit was zo rond 2000. Wat nu? Ondertussen had ik verkering met mijn huidige vrouw Mellanie en via een vriend van mijn schoonouders kreeg ik het advies te solliciteren bij een uitvaartonderneming die mensen zocht voor het ophalen en verzorgen van de overledenen. Wel iets totaal anders, maar ik was nog jong dus dacht; “ach ik probeer maar”. Hier werd ik aangenomen, en zo ben ik 20 jaar in de uitvaartwereld werkzaam geweest. De eerste jaren als assistent van de uitvaartverzorger en de laatste 15 jaar ben ik door gegroeid als uitvaartverzorger. Het was een landelijke uitvaartorganisatie en zo ben werkzaam geweest ook door heel Zeeland. In 2021 werd het door een verandering van koers binnen het bedrijf voor mij lastig om hierin mee te gaan; het werd voor mij te commercieel en zo hebben we in goede harmonie afscheid van elkaar genomen. Ondertussen was ik in 2019 naast dat werk ook begonnen aan de diakenopleiding. Ik zat in mijn 2e jaar toen ik stopte als uitvaartverzorger. Het was een goede beslissing om te stoppen en terugkijkend heb ik veel geleerd van hoe dingen wel, maar ook niet moeten. Na het stoppen als uitvaartverzorger moest ik nog 2 jaar overbruggen voordat ik de stage in zou gaan. Het was niet eenvoudig om aan werk te komen omdat veel bedrijven voor langere tijd mensen wilden aannemen en ik het vooruitzicht had na 2 jaar de stage in te gaan en dan moet stoppen. Maar God voorziet altijd in alles en zo kwam het werk als coördinator van een crisis noodopvang in Terneuzen op mijn pad. Weer een nieuwe uitdaging die perfect past bij de opleiding die ik volg. Hier heb ik in een korte tijd veel geleerd van de gesprekken met de collega’s, het omgaan met diverse geloofsovertuigingen en alle moeilijkheden van de asielzoekers in deze tijd. Ook dit werk heb ik nu los gelaten om zo de stage in te mogen rollen in Midden-Zeeland.
Dit is een beknopte versie van mijn schoolgaande en werkzame leven; mijn geloofsleven is door alles heen gevormd, van eerst een katholieke opvoeding, doop, 1e comunnie, vormsel, kerst en pasen naar de kerk. Het was dus niet heel doordrongen van het geloof tot helemaal afgekeerd van de kerk, maar toch op latere leeftijd een bekering doorgemaakt die mijn leven heeft veranderd en waarin onze moeder Maria een grote rol heeft gespeeld. Na een periode van 10 jaar vanaf 2000 heb ik toch uiteindelijk de keuze gemaakt (naar meerdere malen te zijn geroepen door God, en geloof mij Hij heeft heel veel geduld met ons, zeker met mij) om verdere stappen te zetten in het geloof mede door te onderzoeken en beginnen met de opleiding tot Diaken.
Terugkijkend op dit alles en hoe het in mijn leven is vergaan, is het onmogelijk dat God niet het laatste woord heeft. Wie je ook bent of wat je ook doet wij hebben een liefdevolle God die altijd blijft kloppen op de deur van ons hart, en wat Hij vraagt is om de deur, al is het maar op een kier, open te zetten, zodat Hij door ons en in ons kan werken. Onze Lieve Moeder Maria helpt ons (en we mogen dit ook aan haar vragen) om ons hart te openen zoals zij dit ook voor God heeft gedaan toen de engel Gabriel voor haar stond en Jezus toe heeft gelaten in haar leven. Het werd er niet gemakkelijker door, maar het kreeg een waarde die uiteindelijk alles veranderde.
Zo kijk ik terug op mijn leven tot nu toe, niet altijd gemakkelijk, niet gaat altijd alles zoals wij denken of willen, maar vertrouwend op God, door Zijn Zoon die ons leidt in de kracht van de H. Geest, komt alles goed en gebeuren er geweldig mooie dingen.
Ik ben dan ook dankbaar dat ik bij u in de parochie mag zijn en nu u alvast iets over mezelf heb mogen vertellen; dan weet u alvast een beetje wie ik ben. Ik hoop binnenkort dan ook persoonlijk met u kennis te mogen maken. Samen moeten we het doen en zo zijn wij allemaal geroepen, daarom zeg ik: Hallo, hier ben ik!