AFVALLEN
Het zal u wel direct opgevallen zijn toen u ons blad in handen kreeg: dit nummer van Parochienieuws is aanmerkelijk dunner/lichter dan het vorige nummer. Waarom?
De reden is even simpel als logisch uit te leggen: het kerstnummer was dermate goed gevuld met kerstartikelen dat we ons moesten houden aan ons eerder gemaakte budgetplan: we maken in een jaargang acht nummers van maximaal 28 pagina’s. Wat je de ene maand teveel uitgeeft ( + 8 pagina’s) moet je de volgende keer weer inleveren…en zo heeft dit nummer ‘maar’ 24 pagina’s.
Eigenlijk kun je spreken van ‘overgewicht’ dat rond de kerstperiode is opgebouwd. Iedere kern heeft veel te melden en ook in het algemeen deel wil iedere belanghebbende zijn of haar bijdrage leveren. Nu kerst voorbij is, is het even uitblazen en bezinnen op wat komen gaat.
‘Afvallen’ wordt snel verbonden met gewicht. Na kerst storten commerciële instellingen zich op ons schuldgevoel/ ontstane overgewicht en proberen door advertenties ons letterlijk en figuurlijk te bewegen om gewicht kwijt te raken.
De broekriem aanhalen; dat doet me denken aan de beginperiode van onze Pater Damiaanparochie, waarin zelfdragendheid en vitaliteit de sleutelwoorden waren.
Elk jaar wordt er in elke kern een onderzoek gehouden of er nog voldoende levenskracht en flexibiliteit aanwezig zijn. Is er nog voldoende vet op de botten, of dreigt de broek af te zakken?
Nu kan het zijn dat broekriemen best een gaatje verder/nauwer kunnen. Of men moet zoveel kleingeld in de broekzak hebben verzameld dat er geen houden meer aan is. In de meeste kernen is dat (helaas) niet zo. De bodem van de parochiekas komt bij sommige kernen meer en meer in zicht. Met kleingeld redt je het niet…..
We spreken ook over ‘afvallen’ als het gaat om kerktellingen. Het aantal kerkgangers zakt of stabiliseert; vergrijzing gaat over in natuurlijk verloop (verhuizing naar verzorgcentra, ziekte of overlijden) en afwezigheid van trouwe leden vertaalt zich in minder inkomsten.
Kersttijd is voor veel kerken een topperiode: het aantal bezoekers is in veel gevallen hoger dan normaal en vrijwilligers sloven zich uit om er samen met voorgangers en koren een mooie en zinvolle viering van te maken. In dat opzicht had pastoor Van Hees gelijk toen hij in de PZC-editie vlak voor Kerstmis 2015 sprak over een vorm van entertainment: variété, zonder ermee de spot te drijven. De viering is voor sommigen een voorstelling, die men eenmaal bezoekt en daarna oordeelt of men vaker komen wil; ja of nee.
Moeten we deze zoekenden beoordelen of mogen we blij zijn dat ze de weg naar de kerk (al of niet begaanbaar) nog weten te vinden? Sterker nog: we mogen blij zijn dat het kerkgebouw er nog staat!
Laat ik zeker niet negatief eindigen zo aan het begin van een nieuw jaar. Afvallen heeft zijn voordelen; men voelt zich in veel gevallen beter; men let meer op gewichtstoename en is 
zich bewust dat bewegen gezond en noodzakelijk is. Laten we de Pater Damiaanparochiekernen vooral veel ‘beweging’ toewensen, want stilzitten en afwachten is in alle gevallen ongezond.